Sağcılık.


Risultati per "Sağcılık."

Dizionario filosofico

Sağcılık.

(Dizionario filosofico) :
(Os. Muhafazakârlık, Fr. Conservatisme). Tutuculuk ve gericilik tutumu... Sağcılık (konservatizm), hiç bir yenileşmeyi istemeyerek kurulu düzenin olduğu gibi korunmasını savunan ve bu bakımdan evrimsel değişikliği yeğleyen solculuğun karşısında yer alan tutumdur. Siyasal eğilimleri sağcılık ve soılculuk olarak iki açıdan nitelemek 1789 Fransız devrimiyle başlamıştır. Fransız devriminden sonra toplanan Ulusal Mecliste yeni düşüncelerin savunucuları solda, eski düzenden yana olan kralcılar sağda oturmuşlardı. Bu olaydan sonra sağ ve sol, siyasal anlamda terimleşmiştir. Sağcılık; bütün varlıkları durağan, değişmez, sonsuz, kesin ve saltık sayan metafizik dünya görüşünün ürünüdür. bilimsel alanda mekanikçidirler, endeyişle sayısız hareket biçimleri içinde sadece yer değiştirme hareketini tanırlar, yeri değişenin kendisi değişmez. Bilimsel evrime karşıdırlar, evrim (Os. Tekâmül) terimini gerçekdışı töresel anlamda kullanırlar. Sağcılık tutmununu düşünsel temeli durağanlıktır, insan kötüdür ve insanlık kötülüğe doğru gitmektedir, bunun için de mümkünse daha az kötü olan eskiye dönmek ya da hiç değilse kurulu düzeni olduğu gbi itutmak ve değişmesine engel olmak gerekir. Bu düşünce, hem evrimi yok saymak, hem de yok sayılan evrimi durdurmaya çalışmak çelişmesini taşır... Sağcılık ve solculuk terimleri, genel anlamda kesin olarak iki karşı dünya görüşünü belirtir. Özel anlamda solun sağı olduğu gibi sağın solu da vardır. Sağın ve solun savunduğu düşünceler, zaman ve koşullar içinde ileri bir düşünce olan burjuva düşüncesi bugün geri bir düşünce olmuştur. Bununla beraber ehr çağda, o çağın koşullarına göre, sağcılık geri düşünceyi ve solculuk ileri düşünceyi nitelemiştir. bkz. Solculuk, Gericilik, Gerici.