MÜENNES


"MÜENNES" Kelimesi için arama sonuçları

Osmanlıca - Türkçe Sözlük

CEM-İ MÜENNES

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Gr: Müfredinin şeklini bozmadan sonundaki müennes alâmeti olan (e "t") kaldırılıp yerine (ât) getirilir. Müslime(t) : Müslimât gibi.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

CEM-İ MÜENNES-İ SÂLİM

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Gr: Sonu ( $ ât) eki ile biten cemi'ler. Meselâ: Müminât: (Kadın mü'minler, mümineler) Sâdıkât, Hafiyyât, Sâlihât gibi.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

MÜENNES

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Dişi. Müzekkerin mukabili. * Gr: Hakiki, itibarî veya söylenişi cihetiyle "dişi" olan kelime.Müennes-i hakikî : Müzekker kelimenin sonuna bir "e-a" ilâve ederek yapılan kelime. Meselâ: (Kâtib: ): Erkek yazıcı. (Kâtibe: ): Kadın yazıcı.Sonu "e" ile biten kelimeler ekseriyetle müennestir. Muallime, Müdire, Sıddıka, Şahide gibi.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

MÜENNES-İ SEMAÎ

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Gr: Kelimenin kendisinde müenneslik edatı olmadığı halde, müennes sayılan ve öyle kullanılagelen kelime. Yed, şems... gibi.
Osmanlıca - Türkçe Sözlük

SEMAÎ MÜENNES

(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Bir kaideye bağlı olarak müennes işareti olmayıp kelimenin aslında müenneslik var gibi kabul edilen ve işitilmekle öğrenilen müennes kelime. (Bak: Müennes-i semaî)