KÂBUL
ADEM-İ KABUL
(Ottoman - Turkish Dictionary) :
İsbatı tasdik etmemek. Şek, hükümsüzlük. İman hükümlerini lâkaydlıkla karşılamak, nefy ve inkâr etmek, kabul etmemek, göz kapamak gibi câhilâne bir hükümsüzlük. Bir terk, bir cehl-i mutlak. (Kabul etmemek başkadır. İnkâr etmek başkadır. Adem-i kabul, bir lâkaydlıktır, bir göz kapamaktır ve câhilâne bir hükümsüzlüktür. Bu surette, çok muhal şeyler onun içinde gizlenebilir. Onun aklı, onlarla uğraşmaz. Amma inkâr ise: O adem-i kabul değil, belki o kabul-ü ademdir, bir hükümdür. Onun aklı, hareket etmeye mecburdur. M.) (Bak: Kabul-i adem)
AHZ U KABUL
(Ottoman - Turkish Dictionary) :
Alıp kabul etmek.
GUŞ-İ KABUL-İ CAN
(Ottoman - Turkish Dictionary) :
Candan kabul ile dinlemek.
HÜSN-Ü KABUL
(Ottoman - Turkish Dictionary) :
İyi karşılamak. Güzellikle kabul etmek.
KÂBUL
(Ottoman - Turkish Dictionary) :
Avcıların kemendi.