ÂBİD
ÂBİD
(Glossario islamica) :
İbâdet eden. Farzları ve vâcibleri yerine getirdikten sonra çeşitli nâfile ve yapılması sevabolan işlere de devam eden. Çokluk şekli, ubbâd'dır.Kur'ân-ı kerîmde meâlen buyruldu ki:Tevbe edenler, âbidler, hamd edenler (cihâd veya ilim öğrenmek için) seyahat edenler,rükû edenler, secde edenler, emr-i mârûf nehyi anil münker yapanlar ve Allahü teâlânınsınırlarını koruyanlar (yok mu? İşte onlar da Cennet ehlidir. Habîbim) Sen o mü'minleredahi Cenneti müjdele. (Tevbe sûresi: 112)Allahü teâlânın haram kıldığı (yasak ettiği) şeylerden sakın, insanların en âbidiolursun. (Hadîs-i şerîf-Miftâh-un-necât)Âbidin en büyük maksadı, âhiret sevâbına kavuşmaktır. Âbid, ibâdetinden öyle zevk alır ki,ibâdetten bir an men' edilse, onun için en büyük eziyet olur. Hattâ âbidlerden biri; "Ölümdenkorkmuyorum, ancak gece ibâdetime mâni olacak diye korkuyorum" de miştir. Diğeri de;"Allahım mezarımda da bana ibâdet imkânlarını ihsân et" diye duâ etmiştir. (İmâm-ı Gazâlî)
KÂBİD (El-Kâbid)
(Glossario islamica) :
Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Ölürken rûhları bedenlerden alan,verdikleri sadakaları zenginlerden kabûl eden.El-Kâbid ism-i şerîfini söyleyen, elem ve sıkıntılardan kurtulur. (Yûsuf Nebhânî)