TEZKİYE
TEZKİYE
(Glossario islamica) :
Pâk ve temiz etmek, kalbi temizlemek.Bir sâlik (tasavvuf yolcusu), niyetini düzelttikten ve kendini dünyâ arzularındankurtardıktan sonra, Allahü teâlânın ismini zikr etmeğe başlar. Güç riyâzetler (nefsin arzularınıyapmamak) çeker. Şiddetli, ağır mücâhedeler (nefsin istemediği şeyleri yapmak) yapar.Böylece tezkiye hâsıl olur ve kötü huyları iyi huylara döner. (İmâm-ı Rabbânî)
Tezkiye-i Nefs
(Glossario islamica) :
1. Nefsi, İslâmiyet'in haram ettiği, beğenmediği şeylerden, kötü isteklerinden temizlemek.Tezkiye-i nefs yapınca, kalb tasfiye bulur yâni kalbin Allahü teâlâdan başkasına, mahlûklarabağlılığı kalmaz. Haramlara, günahlara meyletmez.Haramları istemekten kesilme dikçe nefs,Kalb ilâhî nûrlara, ayna olamaz hiç.(İmâm-ı Rabbânî, Mevâkıb Tefsîri)2. Nefsini beğenme, insanın kendindeki nîmetleri, iyilikleri, kendinden bilip, Allahü teâlânınverdiğini düşünmemesi. Bu nîmetlerin Allahü teâlâdan geldiğini bilip, kendinin kusurluolduğunu düşünmek ise, şükr olur.