ÂB-I HAYÂT
ÂB-I HAYÂT
(Glosario Islámica) :
Hayat suyu. Saf ve berrak su. İnce ve derin mânâlı söz. Tasavvufta mürşid-i kâmil denilenevliyâ zâtların, insanların mânen canlı, kalblerinin uyanık olmalarına vesîle olan mübâreksözleri, mânevî nazarları (bakışları) ve kıymetli kalblerinden fışkır an teveccüh. Bir şeyinkıymetini kuvvetli bir şekilde ifâde için de kullanılır. Âb-ı hayevân, Âb-ı Hızır, Âb-ı zindegânî,Âb-ı bekâ da denir.Evliyânın bâtınları, kalbleri âb-ı hayâttır. Bir katre (bir damla) tadan, ölümsüz hayâtıbulmuş ve sonsuz seâdete, mutluluğa kavuşmuş olur. (İmâm-ı Rabbânî)Her sözünüz kalbime âb-ı hayât katresi,Senden başka rûhumun yok kurtuluş çâresi(Lâ Edrî)Âb-ı hayât olmayıcak kısmet ey gönülBin yıl gerekse Hızır ile Seyr-i Skender et.(Zeyneb Hâtun)