ESFEL-İ SÂFİLÎN
ESFEL-İ SÂFİLÎN
(Glosario Islámica) :
En aşağı yer. Zaiflik, yaşlılık, boy bos, akıl ve anlayışın gidip çocuk gibi olmak, amel ve işyapmaktan kesilip, sevâb kazanacak bir şey yapamaz hâle gelmek, erzel-i ömür. Cehennem'inaşağısı.Kur'ân-ı kerîmde meâlen buyruldu ki:Biz insanı ahsen-i takvîm üzere, en güzel şekilde yarattık. Sonra onu (İnsanların birkısmını bu güzel sûrette yaratılmaları nîmetinin şükrünü yerine getirmediklerinden, yâniküfürleri (îmânsızlıkları) ve isyân etmeleri sebebiyle) Esfel-i Sâfilîn'e bırakırız. Îmân edipsâlih (iyi) amel işliyenler bundan müstesnâ; onlar için kesilmeyecek bir mükâfât vardır.(Tîn sûresi: 4-6)(Âlimler buyurdular ki, gençliğinde, gücü kuvveti yerindeyken, Allahü teâlânın emirlerineuyup, yasaklarından sakınanlar, iyi işlere devam edenler, yaşlanıp, bir şey yapamaz hâlegeldiklerinde esfel-i sâfilîn yâni erzel-i ömürlerinde ölünceye kadar, o iyi işleri yapıyormuş gibikendilerine sevap yazılır.) (Sâvî, Tıbyan)