Yeni Gerçekçilik.
Yeni Gerçekçilik.
(Fəlsəfə Sözlüğü) :
(Os. Nev hakikiyye, Fr. Neo-realisme). Kavramların ideal varlıklar olduğunu ve bilinenin bilgiden bağımsız olarak zihinde içkin bulunduğunu ileri süren idealist akım... Nesnel gerçekliği gerçek saymayıp düşünce ürünlerini gerçek sayan ve bu bakımda bugünkü anlayışımıza göre bir ters terim olarak ileri sürülen eski gerçekçilik, yüzyılımızda, aynı idealist yapıda olmak üzere, yeni gerçekçilik adı altında yeniden canlandırılmıştır. Ne var ki, doğal olarak metafizik bir öğreti olan eski gerçekçiliğe karşı yeni gerçekçilik, idealist yapısına rağmen, metafiziği yadsımak gibi bir çelişme içindedir. yeni gerçekçilik, İngiliz yeni gerçekçiliği ve Amerikan yeni gerçekçiliği olmak üzere iki kampta okullaşmıştır. İngiliz yeni gerçekçiliğini G.E. Moore, Bertrand Russel,S. Alexander, T.P. Nunn, A. Wolf, G.F. Stout ortaya atmışlardır. Amerikan yeni gerçekçilğini de F.J.E. Woodbridge, G.S. Fullerton, E.B. Mc Gilvary, E.B. Molt, W.T. Marvin, W.P. Montague, R.B. Perry, W. B. Pitkin, E.G. Spaulding izlemektedirler. bkz. Gerçekçilik.