Teodise.
Teodise.
(Fəlsəfə Sözlüğü) :
(Os. İlm-i ilâhî, Fr. Theodicee). Tanrının savunulması anlamında Leibniz'in ileri sürdüğü deyim... alman düşünürü Leibniz, tanrının iyiliğini ve yetkinliğini savunan yapıtına, Yunanca tanrı anlamındaki theos ve korunmak anlamındaki dike sözcüklerinden yaptığı tehodise adını vermişti. Kötülük sorunu, o çağın metafiziğinde çok önemli bir sorundu. Tanrı kötülüklere neden izin verdi, ya da dünyadaki kötülükler her şeyin kendisinden geldiği Tanrı düşüncesiyle nasıl bağdaştırılabilir, gibi sorular Hıristiyanlığın ilk günlerinden beri din adamlarını çelişmelere ve sıkıntılara düşüren sorulardı. İşte Leibniz'in teodise'si bu konuda Tanrıyı savunur ve onun so4nsuz iyiliğini tanıtlamaya çalışır... XIX. yüzyılda Fransız düşünürü Victor Cousin (1792-1867), üniversitede okunan felsefeyi törebilim, ruhbilim, mantık ve teodise adları altında dört bölümde düzenlenmişti. Bu anlamda teodise, Tanrının varlığı ve ruhun ölmezliği gibi sorunları da kapsamıştır. bkz. Tanrıbilim, İyimserlik, Kötülük.