Güç.
Güç.
(Fəlsəfə Sözlüğü) :
(Os. İktidar, Fr. Puissance, Al. Vermögen, İng. Power, İt. Potenza). Yapabilmeklik... Fizikte devimi sağlayan kuvvet anlamındadır. Erk 'le anlamdaştır. Kuvvet ve erke terimleriyle karşıtırılmamalıdır. Türkçede, yorucu emekle yapılan anlamındaki güç sözcüğünden ayırmak için o harfiyle yazılması yeğlenmektedir. Konuşma dilinde yetke ve siyasal erk anlamında kullanılır. Karşıt anlamı güçsüzlük'tür. Aristoteles onu henüz varlaşmamış anlamında kullanmıştır. XIX. yüzyılın yarısına kadar güç'le erke aynı anlamda kullanılıyordu, Young erke 'yi bir iş meydana getirebilen güç olarak tanımlayınca özellikle İngiltere'de bu iki terimi birbirinden ayırdılar. bkz. Erke, Kuvvet.
Özgüç.
(Fəlsəfə Sözlüğü) :
(Os. Zatülkuvvet, Fr. Autodynamisme). Varlığın kendisinden gelen güç... Her varlık, kendi oluşma gücünü taşır. Çiçek bu güçle açar, yemiş bu güçle oluşur, insan bu güçle doğar. Diyalektik devim, özgüç'ü içerir. Örneğin ormandaki ağaç bir balta olmuşsa ona bu devimi veren insan elidir. Özgüç'ü değildir. Ama ormandaki ağaç çiçek açarsa, yaprak verirse bunu özgücüyle başarır. Bundan çıkan sonuç, her devimin diyalektik bir devim olmadığı ve diyalektik devimin mutlaka özgücü gerektirdiğidir. Özgüç, diyalektik devimin içerdiği bir sçretçtir. Özgüçsüz devim ve değişme, diyalektik bir devim ve değişme değil, mekanik bir devim ve değişmedir. Örneğin, ağaçtaki bir yaprak olgunlaşır ve düşer, bu diyalektik bir değişmedir ve özgücün ürünüdür; ama o yaprağı biz de koparabiliriz ve değiştirmiş oluruz, bu mekanik bir değişmedir, çünkü özgücün ürünü değildir. bkz. Özdevim, Devim, Gelişme, Eytişimsel Özdekçilik, Sarmal Gelişim.