Erdem.
Erdem.
(Fəlsəfə Sözlüğü) :
(Os. Fazilet, Fr. Vertu, Al. Vermögen, İng. Virtue, İt. Virtu). Kendini aşma gücü... Felsefe, özellikle antık çağ Yunan düşüncesinde bir törebilim, eşanlamda bir erdem bilimiydi. Yunanlı düşünürlere göre erdem, enüstün iyidir (summum bonum) ve insanların ereği olan mutluluğa erdemle erişilir. Sokrates, erdemin bir bilgi işi olduğunu ve ancak eğitimle meydana çıkarılabileceğini eşsiz bir ustalıkla tanıtlamıştı. Aristateles'e göre erdem, her türlü aşırılıkların ortasındadır. Örneğin cimrilikle müsrifliğin ortasındaki cömertlik gibi... Yeni çalışmalar, erdemin, bir bilgi işi olduğu kadar bir özgürlük işi olduğunu ortaya koymuştur. Özgür olayanlar, erdemli olamazlar. Çünkü kendini aşabilmek için, önce kendine gelmek ve kendini bulmak gerekir. Kendini aşmak, evrensel oluşuma, her an biraz daha artan bir çapta katılmak demektir. Buysa özgürlükle mümkündür. bkz. Törebilim, Törelcilik, Sokratesçilik, Aşma, Eytişimsel Özdekçilik.