İNSAN

Results for "İNSAN"

Philosophical Dictionary

İnsan.

 (Philosophical Dictionary) :
(Os. İns, Fr. Homme, Al. Mensch, İng. Man). Bilinçli ve toplumsal varlık... İnsan doğanın ürünüdür ve yaşambilimsel evrimin sonucudur. Yaşambilimsel evrimden insansal tarihe geçiş emek'le başlamıştır. İnsansal emeği hayvansal çabadan ayıran, bu emeğin bilinçli oluşudur. Emek ve bilinç, birbirlerinin koşulu olarak, insana özgü bir diyalektik ikileşmedir. Yüksek hayvan türlerinde beliren zekâ ve onunla sınırlı olarak gelişmiş bulunan çaba, evrim sonucunca, insansal bilinç ve bilinçli emeğe dönüşmüştür. Bu gelişme, pek uzun bir evrimin ürünüdür. Hayvansal zekâ ve çaba sadece doğadan yararlanmakla kalmış, doğayı yararına uygun olarak değiştirip ona egemen olunca insanlaşmıştır. İnsan, onu meydana getiren doğasal koşulların aşılmasıyle varlaşmıştır ve bu yüzden artık o doğasal koşullara indirgenemez. Bilinç ve eyleminin, birbirlerini karşılıklı olarak etkilemesiyle gerçekleşen uzun bir evrim sonunda alet yapmış ve hayvandan farklı olarak kendi kendini üretmiş'tir. Bundan başka hayvan tek başına da bir varlık olduğu halde, insan ancak toplumsal olarak bir varlıktır. "İnsan, toplumsal ilişkilerinin toplamıdır". bkz. İnsanbilim, Toplum.
 Philosophical Dictionary

İnsanbiçimcilik.

 (Philosophical Dictionary) :
(Os. Müşebbihe mezhebi, Fr. Anthropomorphisme, Al. Anthropomorphismus, İng. Anthropomorphism, İt. Antropomorfismo). İnsan olmayan bütün varlıkları insanmışlar gibi tasarlama... İlkel insanlardan başlayan bu tasarım, önce cansızları canlı sanmakla belirmiştir. Daha sonra tanrılara, çeşitli mitolojilerde görüldüğü gibi, insan biçimi ve insan düşünceleri yakıştırılmıştır. Örneğin ilkçağ Yunan tanrıları insanlar gibi sevişirler, dövüşürler, kıskanırlar, yalan söylerler. İnsanbiçimciliğin dinlerin temel niteliği olduğunu ilk kavrayan Ksenofanes "Homeros ve Hesiodos ne kadar insansal ayıp varsa tanrılara verdiler. Eğer öküzlerin ve atların elleri olsaydı ve resim yapmasını da bilselerdi öküzler öküzlere, atlar atlara benzeyen tanrılar yapacaklardı ve onlara kendi biçimlerini vereceklerdi". der. bkz. İnsanbilim, İnsanbilimcilik.
 Philosophical Dictionary

İnsanbilgicilik.

 (Philosophical Dictionary) :
(Fr. Anthroposophie). İnsan doğasının gizemsel bilgilerle kavranabileceği görüşü... Alman düşünürü Rudolph Steiner (1861-1920) tarafından 1910 yılında ileri sürülmüştür. Teosofi ve gizlicilik karışımı gizemsel idealist bir anlayıştır. bkz. Teosofi, Gizlicilik.
 Philosophical Dictionary

İnsanbilim.

 (Philosophical Dictionary) :
(Os. İlm-i beşer, Fr., Al. Anthrorologie, İng. Anthropology, İt. Antropologia). İnsan bilgisi... Genel olarak insan fenomenini incelemek insanbilimin konusudur. İnsanbilim felsefesi XX. yüzyılda meydana çıkmıştır. Ama insan denilen varlık daha XVIII. yüzyılda ayrı bir inceleme konusu olmaya başlamıştı. Linne, Camper, Buffon, Blumenbach, Flourens vb. gibi bilginler insanın doğasını, anatomisini, tarihini incelemişlerdir. Sözcük, ilkin 1855 yılında Quatrefages tarafından ileri sürülmüştür. 1859 yılında da Broca bir antropoloji derneği kurarak inceleme alanı genişletti. Ama bütün bunlar insanı zoolojik bir yapı olarak ele alıyorlardı, onun asıl varlığını meydana getiren toplumsal yanını göremiyorlardı. Eytişimsel özdekçiliğe gelinceye kadar insanın gerçek varlığı belirtilememiş ve insanı insan eden temel etken açıklanamamıştır. XX. yüzyılın ilk yarısında oluşan insanbilim felsefeleri de metafizik yapılıdır ve bilimdışı varsayımlarla oyalanmaktadır. Bunların en tipik örneği olan Alman düşünürü Marx Scheler (1874-1928), ilk olarak, Frankfurt üniversitesinde verdiği derslerde insanın kendiliğini araştırmaya başladı. Ölümünden birkaç ay önce bitirdiği İnsanın Dünyadaki Yeri adlı yapıtında insanın kendiliğinde (mahiyet olarak) ne olduğunu inceledi. İnsanbilim felsefesinin konusunu şu soru açıklar: İnsan nedir ve nasıl oluşmuştur?.. Max Scheler, bu soruyu şöyle karşılamaktadır: İnsan, ne madde ne de ruhtur. Düşünce (ruh) insanla başlamıştır. insandan önce yoktu ki insanı meydana getirsin. Madde insandan önce de vardı ama, insana özgü bir şey değildir ki insanı meydana getirsin. İnsana özgü olan ve insandan başka hiç bir varlıkta bulunmayan tek şey geist'tir. Geist; aklı, ide bilincini, kendiliğindeliğe yönelen bir algıyı (mahiyet idrakini) ve iyilik, sevgi, pişmanlık, acımak, saygı gibi heyecan aktlarını kapsayan bir ilkedir. İnsanlaşma olgusunu geist sağlar. İnsanlaşma olgusu, kendi kendisini aşmayla gerçekleşmiştir. İnsan, kendisine ve dünyaya üstün olan tek varlıktır. İnsanlaşmayı sağlayan geist, evrimsel bir gelişme sonucu değildir. Evrimsel gelişme doğaya uygun bir çizgide yol alır. Oysa geist, doğayla çatışmadığı halde, doğaya karşıt bir yapıdır. Geist'le doğa, tam bir karşıtlık içinde, birbirlerini tamamlarlar. Doğayla geist arasında bir kavga değil, geist'in pek ince bir ustalıkla düzenlediği karşılıklı bir ilgi vardır. Bununla beraber geist, sessizce ve ustaca doğayı vurabilir, yenebilir, değiştirebilir. Yaratıcı ve yıkıcı güçler bilinçli bir irade tekniğine dayanırlar. İşte geist, hayvanda hiç bir zaman meydana gelemeycek olan bu şeyi, bilinçli irade tekniğini, sessizce düzenleyerek insanda meydana çıkarır. Geist, bir zekâ gücü değildir. Zekâ, geistin kapsadığı pek geniş anlamın pek küçük bir parçasıdır. Hayvansal beyin, sonsuza kadar gelişerek insan zekâsını aşsa da geist'i doğuramaz. Çünkü geist, maddesel bir gelişme değil, maddesel gelişmelerin pek özel olarak birbirlerini etkilemeleri sonunda beliren ve belirmesi pek özel koşullara bağlı bir düzen aktıdır (eylem). Geist'in bir varlıkta meydana çıkması sağlayan eylem merkezi de kişiliktir (şahsiyet). Gesit, töresel bir güç de değildir. Çünkü töresel eylemler, geist'in kapsadığı pek büyük anlamın pek küçük bir parçasıdırlar. Herhangi bir eylemin meydana gelmesi için bir enerji gerekir, geist güçsüzdür ve böylesine bir eylemi meydana getiremez. Geist, ne bir enerji meydana getirebilir ne de meydana gelmiş bir enerjiyi yok edebilir. Bu bakımdan da geist'in töresel bir eylem olabileceği düşünülemez. Geist, pek açık olarak bir madde olmadığı gibi bir ruh da değildir. Çünkü tinsel varlık, kendi kendisini gerçekleştiremez. Ruh, obje haline getirilip incelenebilir ve nitekim incelenmektedir. Ancak biz, bütün tinsel olayları geist'imizle obje haline getirebiliyoruz. Geist'imiziyse, başka bir geist'imiz olmadığından, obje haline getirip inceleyemeyiz. Geist, ruh olsaydı, bütün tinsel olaylar gibi, obje haline getirilip incelenebilirdi. Biz, geist'imizin merkezi olan kendi kişiliğimizi objeleştirip inceleyemediğimiz gibi başkalarının kişiliklerini de inceleyemeyiz. Bundan da zorunlu olarak şu sonuca varılır ki ideler (ruh), eşyadan sonra değil ancak eşyayla birlikte ve eşyanın gerçekleşmesini (objeleşmesini) sağlayan geist aktıyle meydana gelmişlerdir. Ruh, insanla birlikte meydana gelmiştir. Öyleyse evrensel bir ruh (Tanrı) düşüncesi, kendiliğinden (in adjecto) çelişik bir düşüncedir... İnsanın kendiliğini inceleyen insanbilim felsefesi Nicolai Hartman (1882-1950), Arnold, Gehlen gibi düşünürlerce geliştirilmiştir. Örneğin Alman profesörü Arnold Gehlen, ortak bir atadan geldikleri halde insanla hayvan arasında bir kendilik ayrılığı bulunduğunu ileri sürmektedir. İnsanda bir hayvanlık vardır ama insan denilen varlık bu hayvanlığını sınırını aştıktan sonra başlar. Hayvanın her organı bir çevreye uymadır, insanın hiç bir organı çevreye uyma değildir. Devekuşu step için, şempanze orman için, yapılmıştır, insansa her yerde yaşayabilir. Buz çağı hayvanlarının hepsi tüylüdür, buz çağı insanıysa tüylü değildir. İnsanın yaşamı, hayvan gibi çevreye uymakta değil çevreyi kendisine uydurmakta gerçekleşir. Beyin ve el, insanı bütün özel durumlar karşısında özgür kılmıştır. İnsan çevresinin koşullarını değiştirebilir, doğayla savaşabilir ve doğayı yenebilir. Hayvan aletsiz yaşayabildiği halde insan aletsiz yaşayamaz. Öyleyse insan, doğayla değil, kültürle bağlantı halindedir. Kültür, zekâyla değiştirilebileen bir doğa, yeniden ve insana göre yapılan bir doğadır. bkz. İnsan, İnsanbilimcilik.
 Philosophical Dictionary

İnsanbilimcilik.

 (Philosophical Dictionary) :
(Os. İlm-i beşercilik, Fr. Anthropologisme). İnsanı kaba özdekçi ve yaşambilimsel açıdan, doğanın ber parçası olarak inceleyen öğretilerin genel adı... Alman düşünürü Ludwig Feuerbach'la Rus düşünürü Nikolay Çernişevski bu anlayışın başlıca temsilcileridir. Ayrıca Mirtov takma adıyle yazan Rus toplumbilimcisi P. Lavrov da öğretisine bu adı vermiştir. Varoluşçuluk, uygulayıcılık, Fröytçülük vb. gibi birçok idealist öğretiler insanbilimci öğeler taşırlar. Bütün bu öğretilerde insan baş gerçektir ve dünya insanının doğasından türeyen bir olgudur. bkz. İnsanbilim, Varoluşçuluk, Fröytçülük, İnsan, Özdekçilik.
Keyword Searches Turkish - French Dict. ılık (181504k) Turkish - Germany Dict. çüş (95052k) Turkish - French Dict. açık (78171k) Turkish - Turkish Dict. İNDÎ (70159k) Turkish - French Dict. ırmak (68173k) Kurdish - Turkish Dict. naşî (56114k) Turkish - French Dict. çatı (55639k) Turkish - Turkish Dict. HÂDİS (55019k) Turkish - French Dict. balık (53044k) Turkish - Germany Dict. ılım (51652k) Turkish - Germany Dict. hasır (51199k) Kurdish - Turkish Dict. rêsî (51123k)