Solculuk.


Risultati per "Solculuk."

Dizionario filosofico

Solculuk.

(Dizionario filosofico) :
(Fr. Gauchisme). Genel anlamda evrimci ve ilerici tutm, özel anlamda diyalektik özdekçiliğe dayanmadan ya da onu yanlış yorumlayarak tutlan Marksizm... Genel anlamda solculuk, doğasal ve toplumsal evrim yasasına dayanarak sürekli bir yenileşme isteğidir. hiç bir yenileşmeyi kabul letmeyerek kurulu düzenin olduğu gibi korunamsını isteyen sağcılığın karşısında yer alır. Siyasal eğilimleri bu iki açıdan nitelemek 1789 Fransız devriminde belirmiştir. Fransız devriminden sonra toplanan Ulusal Meclis'te (Assamblee National) yeni düşüncelerin savunucuları solda, eski düzenden yana olan kralcılar sağda oturmuşlardı. Bilimsel bakımdan solculuk diyalektik dünya görüşünün, sağcılık metafizik dünya görüşünün, sağcılık metafizik dünya görüşünün ürünüdür. Solculuğa göre temel evrimdir. İnsan iyidir ve insanlık iyiye doğru gitmektedir, bunun için de genel evrime uyarak her an yenileşmek ve o evrimi hızlandırmaya çalışmak gerekir. Sağcılığa göreyse temel duraldır, insan kötüdür ve insanlık kötülüğe doğru gitmektedir, bunun için de mümkünse büsbütün eskiye dönmek ya da hiç değilse şimdiki düzeni olduğu gibi tutmak ve değişmesine engel olmak gerekir. Solculara göre her şey değişir ve değişmektedir, sağcılığa göre hiç bir şey değişmez ve ilk andan beri nasılsa öyledir. hiç bir şeyin değişmediği ve dağişmeyeceği inancına rağmen değişikliğe engel olmaya çalışmak çabası sağcılığın dogmacı yönünü belirtir. Her devrimcilik (inkılâpçılık) solculuk, her tutuculuk (muhafazakârlık) sağcılıktır... Bu genel anlamın dışında solculuk (goşizm) kimi ülkelerde Marksistlik anlamında kullanılmaktaysa da gerçekte ve özel anlamda Marksizmi bilmemek anlamında kullanılır. Lenin'in 1920 yılında yayımlanan Le Gauchisme, Maladie Infantile de Communisme adlı yapıtı solculuğun bu özel anlamını açıklar... Siyasal tarih, sağ ve sol çatışmasından ibarettir. Ancak sağın ve solun savunduğu düşünceler zaman ve koşullara göre her zaman değişmektedir. Örneğin Fransız Meclisinde 1789'da solda oturan burjuvalar bugün sağda oturmaktadırlar. O zaman ve koşullar içinde solcu bir düşünce olan burjuva düşüncesi, günümüz koşulları içinde sağcı bir düşünce olmuştur. Bunun pek açık nedeni, solculuğun sürekli yenileşme karakterindedir. Belli bir zamanda ilericiliği tutan ve amacına eriştikten sonra durumunu korumaya çalışan her düşünce zorunlu olarak sağcılığa dönüşür. bkz. Sağcılık, İlericilik, Gericilik.