MÜNAFÎ
MÜNAFÎ
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Zıt, uymaz, aksi, aykırı. Mugayir ve muhalif olan.
MÜNAFIK
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
İki yüzlü, araya nifak sokan. Fitnekâr. * Ahdini bozan, yalan söyleyen, hıyanet eden. * Görünüşte müslüman olup hakikatte kâfir ve düşman olan.("Münafık öldükten sonra namazı kılınmaz" meâlindeki âyet, o zamandaki ihbar-ı İlâhî ile bilinen kat'i münafıklar demektir. Yoksa zan ile, şüphe ile münafık deyip namaz kılmamak olmaz. Mâdem "Lâ ilahe illallah" der, ehl-i kıbledir. Sarih küfür söylemese veyahut tevbe etse, namazı kılınabilir...Münafık itikadsızdır, kalbsizdir ve vicdansızdır. Peygamber (A.S.M.) aleyhindedir. R.N.)
MÜNAFIKANE
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
f. Münafıklıkla.
MÜNAFIKÎN
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
(Münafık. C.) Münafıklar. Fitnekârlar. İkiyüzlüler. Araya nifak sokanlar.
MÜNAFIKUN
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
(Bak: Münafıkîn)