heykel
HEYKEL
(Türkçe - Türkçe Sözlük) :
is. Taş, tunç, alçı gibi maddelerden yapılmış insan veya hayvan şekli.
HEYKEL
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Taş, tunç, kil ve alçı gibi maddelerden yontularak, kalıba dökülerek veya yoğurulup, pişirilerek yapılan insan, hayvan vs. şekli. * Büyük bina, anıt, büyük ve yüksek yapı, âbide. * Mc: Soğuk ve duygusuz kimse. * Güzel ve yakışıklı kişi.
HEYKELTRAŞ
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Heykel yapan kimse.
MÜHEYKEL
(Osmanlıca - Türkçe Sözlük) :
Heykelleşmiş. * İri vücudlu ve sağlam.
HEYKEL
(Rüya Tabirleri Sözlüğü) :
Korkudan emin ve düşmana galip gelmeye, Kilisede görülen heykeller hıristiyan inanç sistemine tabi olanlara, Camide heykel görmek bid'at ve hurafeye, Evinde heykel yahut büst görmek kendi nefsine yahut eş ve çocuklarına aşırı ilgi ve taşkın muhabbete; neefsini put edinmeye, Cadde ve sokaklarda görülen heykel, eğer bilinen birine ait ise boş ve anlamsız şeylere, bilinmeyen birine ait heykel güç ve iktidarı malmayan düşmana, Herhangi bir büst yahut heykele tazim göstermek şirk ve nifaka, cahiliye çağı gelenek ve göreneklerine delalet eder. ( Ayrıca Bakınız; Put.)