TABİÎ
TABİİYYET
(Ottomano - Dizionario turco) :
Tabi'lik. Tâbi olma. Bir kimseye mensub bulunma. Bir devletin teb'asından olma.
TABİİYYUN
(Ottomano - Dizionario turco) :
Tabiatçılar. Naturalistler. "Her şeyi tabiat yapıyor" diyen, maddeye dalmış, Allah'tan (C.C.) mânen uzaklaşmış kişiler.
TEBE-İ TABİÎN
(Ottomano - Dizionario turco) :
Tabiînden olan birisinden (yâni ikinci derecede olarak) hadis nakletmiş olan. Veya Tabiîn olanlardan ders almış, onlara uymuş müslümanlar.
Tabiî Din.
(Dizionario filosofico) :
bkz. Doğal Din.
Tabiiyyun.
(Dizionario filosofico) :
İslâm felsefesinde ilk düşünceler, antik çağ Yunan felsefesinde olduğu gibi, doğa felsefesi alanında belirmiştir. İslâm doğa felsefesi İslâm inakçılığına (dogmatizm) karşı insan usunun bir tepkisi olan mutezile davranışıyle İslâm bilimciliğinin birleşmesinden doğmuştur. Felsefe yapısı olarak Yunan, İran ve Hint karışımıdır. İslâm doğa felsefesi başlıca üç koldan gelişmiştir: Tabiiyyun (natüralizm), dehriyyun (materyalizm), vücudiyyun (panteizm)... Tabiiyyun, Ebubekr-i Razî'nin (841-926) kurduğu bir düşünce okuludur ve doğasal temel olarak beş ilkeye dayanır: Tanrı, mekân, zaman, nefis, madde... Duyumcu bir okuldur, bilginin ancak ve sadece duyularla elde edilebileceğini savunur. Deneycidir... Ebubekr-i Razî'nin El-havî ve Taksim-ül-İlel adlı yapıtları Batı dilmerine de çevrilmiştir. bkz. Doğa Felsefesi, İslâm Felsefesi, Dehriyyun, Vücudiyyun.